Άρτεμις Βαζιργιαντζίκη - Μέχρι

Έκανα έκκληση για ειρήνη.

Μέχρι η θλίψη να πετρώσει στα γόνατά σου

η χαρά ν’ ανέβει στην άκρη των χειλιών.

Έίχα μια ξυλόσομπα. Παλιά.

Την άναψα με μουσκεμένα. Σπίρτα. Απ’ τη βροχή.

Μέχρι να ενωθούν. Τα σώματά μας.

Έγχορδα. Βιολιά. Συμφωνία εραστών με πλήρη γνώση.

Γεωγραφία  γνώριμη. Χάρτες στην άβυσσο. Γεύση σκουριάς στο στόμα.

Μέχρι τα άστρα. Να πέφτουν. Ένα προς ένα.

Η έρημος της κοιλιάς σου. Ο ομφαλός της δικής μου γης.

Παραδίνομαι. Σκισμένο λευκό πουκάμισο. Από πάντα.

Μέχρι τα σινιάλα.

Οι κόρες των ματιών σου. Διασταλούν.

Μέχρι το τελευταίο φιλί. Μέχρι τον έσχατο σπασμό.

Μέχρι τη σκλαβιά. Της δικής μου ελευθερίας.

Της ηδονής. Αόρατα δεσμά.

Μέχρι να σ’ εξημερώσω. Σκυλί. Που γλύφεις της πληγές σου.

Πάνω στο σώμα μου.

Μέχρι το θάνατο. Της ζωής που ξεκινάει.

Την Άνοιξη. Στ’ ορκίζομαι.

Μέχρι ένα λιβάδι ασφόδελων. Που περιεργάστηκες.

Μια νύχτα. Της περασμένης σου ζωής.

Μέχρι ο πόλεμος. Των σωμάτων μας.

Εκπνεύσει. Να μαζέψουμε τα κομμάτια μας.

Μέχρι να φτιάξουμε. Μια σφαίρα.

Φωτεινή. Ν’ απογειωθεί. Απαλά.

Προς το σύμπαν.